Δύσκολες είναι οι τελευταίες ημέρες για τη Νάνσυ Νικολαΐδου, αφού η φωτιά που ξέσπασε στη Βαρυμπόμπη έφτασε μέχρι το σπίτι της στη Δροσοπηγή και το έκαψε ολοσχερώς.

Η γνωστή δημοσιογράφος και τηλεκριτικός είδε τους κόπους μιας ζωής να γίνονται στάχτη. Το μόνο που μπορεί να κάνει τώρα, όπως χαρακτηριστικά λέει στο okmag.gr, είναι να «αναγεννηθεί από τις στάχτες της σαν τον φοίνικα».

Ήταν η φωτιά που έκαιγε πριν τρεις μέρες πίσω από το κοιμητήριο του Κρυονερίου για την οποία έτσι κι αλλιώς είχαμε φύγει και είχαμε ακολουθήσει τις οδηγίες της Πολιτικής Προστασίας. Υποτίθεται θα την έλεγχαν αφού έσβησε καθώς όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν σε αυτές τις περιπτώσεις πιθανότητες αναζωπύρωσης. Πέρασε μια ολόκληρη μέρα που ήμασταν όλοι ήσυχοι και ξαφνικά αυτή η φωτιά, την Πέμπτη το μεσημέρι, ξεκίνησε και ξέφυγε και τρέχαμε να δούμε από πού μας ήρθε.

Την ώρα που έγινε αυτό είχα φύγει από το σπίτι μου κανονικά, το πρωί. Είχα ένα επαγγελματικό ραντεβού στην Παιανία και με πήρε ο άντρας μου, που ήταν μαζί με τα παιδιά, και μου είπε ότι υπάρχει μια αναζοπύρωση. Εκείνη την ώρα δεν μπορείς να φανταστείς τι θα συμβεί αφού είχε υποτίθεται σβήσει. Λέω «Οκ, φεύγω από το ραντεβού κι έρχομαι αμέσως πίσω» γιατί μου είπε ότι φεύγε με τα παιδιά γιατί προληπτικά μας εκκενώνουν. Μέχρι να γυρίσω με πήρε και μου είπε ότι η κατάσταση έχει φύγει εκτός ελέγχου. «Έχω πάρει δύο σακβουαγιάζ με τα παιδιά. Έχεις κάτι συγκεκριμένο να πάρω από το σπίτι;» Και είπα όχι γιατί δεν πίστευα ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο. Έτσι κι αλλιώς, την ώρα που σου λένε εκκενώστε, τι να πάρεις μαζί σου; Πήραμε απλώς δύο σακβουαγιάζ που αυτή είναι όλη μας η ζωή αυτή τη στιγμή. Κι αυτά τα είχαμε φτιάξει γιατί θα φεύγαμε για διακοπές σήμερα, στη Λευκάδα. Τα πήραμε, έφυγα κι εγώ και δεν ξαναγυρίσαμε ποτέ…

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό, όταν δεν έχει χαθεί άνθρωπος, από το να χαθεί το σπίτι σου είτε να σου πλημμυρίσει είτε να σου καεί το βιος. Σε εμένα είναι πολύ μεγάλο το συναισθηματικό φορτίο γιατί πρόκειται για ένα σπίτι που ήταν το σπίτι του μπαμπά μου. Ξέρω πολύ καλά με πόσο πόθο, μόχθο, πάθος, πείσμα και όνειρα έγινε. Πώς το ονειρευτήκαμε και το σχεδιάσαμε βήμα βήμα και ο μπαμπάς μου και η μητέρα μου. Δεν είναι ένα διαμέρισμα που απλά το βρήκαμε κάπου, πήραμε ένα δάνειο και πήγαμε και το αγοράσαμε. Με τι όνειρα και με τι λαχτάρα και με τι αγάπη… Δεν υπάρχουν λόγια για να σου περιγράψω τα συναισθήματα μου…

Σε αυτό το σπίτι ξεκίνησα και έφτιαξα τη δική μου ζωή, τη δική μου οικογένεια και αυτή τη στιγμή έχουν γίνει στάχτη όλα. Δεν έχω ούτε μια φωτογραφία των παιδιών μου, μια παιδική μου φωτογραφία… Από τον μπαμπά μου (σ.σ. ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Κώστας Νικολαΐδης) είχα μια συλλογή από όλη του την πορεία με αποκόμματα, τις φανέλες του από την Εθνική -δεν υπάρχει πλέον τίποτα από όλα αυτά- τα οποία φύλαγε για τα εγγόνια του. Δεν είναι μόνο το σπίτι, είναι και όλο το υπόλοιπο κομμάτι. Οι αναμνήσεις του, ο κόπος του, ο κόπος σου.

Η ίδια ανήρτησε τις φωτογραφίες στο instagram με ένα συγκινητικό κείμενο:

Δεν ξέρω είναι από αυτά τα απίστευτα… Από αυτά που λες “ρε δεν γίνεται να ζω κάτι τέτοιο, κάποιος μου κάνει πλάκα”!!!

Κι, όμως, δεν σου κάνει κανείς πλάκα… Σου κάνει πλάκα η ζωή…

Παίζει μαζί σου… Με τις δυνάμεις σου… Με τις αντοχές σου… Με τους ανθρώπους που αγαπάς… Με τα όνειρα σου…

Ναι, χάθηκαν όλα… Έσβησαν ολα… Μαυρισαν ολα…

Οι κόποι μιας ζωής και οι θυσίες του μπαμπά μου και της μανούλας μου που με τόσο μεράκι, πάθος και αγώνα κατάφεραν να φτιάξουν ένα σπιτάκι. Ένα σπιτάκι στο βουνό… Τη… βίλα Σοφία, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο μπαμπάς μου στη μαμά μου, όταν ήθελε να την πειράξει!

Ένα σπιτάκι γεμάτο λουλούδια που τόσο αγαπουσε… Ένα σπιτάκι στο οποίο έκανε και το μποστάνι του, με κολοκυθάκια, ζαρζαβατικά, ντομάτες κι ας μην του… κοκκινιζαν ποτέ και είχε καημό.

Όπως μεγάλο καημό είχε και με το… γκαζόν. Γιατί δεν έβγαινε καλά το γκαζόν στο κήπο. Μα αφου από τα δέντρα δεν είχε αρκετό ήλιο… Όμως εκείνος εκεί το προσπαθουσε και δεν τα παρατούσε ποτέ. Άλλωστε, ο μπαμπάς μου έχει μάθει να μην τα παρατάει ποτέ. Αυτό είναι το θέμα…

Ένα σπιτάκι που εγώ το ερωτεύτηκα απο τη πρωτη στιγμή. Απο τη πρώτη στιγμή “είδα” μέσα σε αυτό να τρέχουν τα παιδιά μου και να φωνάζουν χαρουμενα. Να παίζουν στο κήπο. Να κάνουν ποδηλατάδα στο βουνό, να τρέχουν στο δρόμο και να αναπνέουν καθαρό αέρα και οξυγόνο. Να ζουν μαζί με τη γιαγιά και τον παππού…

Εκεί ήσυχα… Μακριά απ όλους και απ ολα… Χωρίς αυτοκίνητα, μηχανάκια, φωνές, κορναρισματα. Εκεί να μην ενοχλούμε κανέναν και να μην μας ενοχλεί κανεις…

Και αυτή η στιγμή που είχα οραματιστει ήρθε κι εκεί στο σπιτάκι στο βουνό τα έζησα ολα.

Εκεί έζησα τους πρώτους μήνες τις γνωριμίας μου με το Δημήτρη. Εκεί παντρευτήκαμε κι εκεί “χτίσαμε” κι εμείς με τη σειρά μας τη ζωή μας και κάναμε τα όνειρά μας. Εκεί γεννήθηκαν τα παιδια μας. Εκεί ζήσαμε όλες αυτές τις πολύτιμες στιγμές της ζωής μας και της ζωής τους.

Εκεί ζήσαμε ευτυχισμένα με όλες τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Εκεί όλοι μαζί στο σπιτάκι μου στο βουνό.

Εκεί που προχθές το πρωί όταν έφυγα για να πάω σε ένα επαγγελματικό ραντεβού δεν μπορουσα να φανταστώ ότι δεν θα επέστρεφα πάλι ποτέ…

Ολες οι Ειδήσεις

Ειδήσεις Top Stories

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Κάνε Like στη σελίδα μας στο facebook