Ύστερα από τη σημαντική και θαρραλέα καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου, φαίνεται να έχει ανοίξει δυναμικά ο δρόμος για μια σειρά καταγγελιών σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης.

Βέβαια, δεν λείπουν κι οι φωνές που ψιθυρίζουν «καλοπροαίρετα» ότι κάποιοι βρήκαν τώρα την ευκαιρία για μικρές στιγμές δόξας και δημοσιότητας. Επίσης, υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν εκπρόθεσμες τέτοιου είδους καταγγελίες και άλλοι, ευτυχώς ελάχιστοι, που υποστηρίζουν ότι πρόκειται για κάποιο φαινόμενο μόδας και «τάσης».

Ως εκ τούτου, κάποιος πρέπει να κάνει τη «σκληρή δουλειά» και να υπενθυμίζει συνεχώς ότι φαινόμενα και περιστατικά βίας, κακοποίησης, αλλά και απειλής, έχουν επί σειρά ετών σχεδόν -αν όχι καθολικά- ενσωματωθεί στην καθημερινότητά μας και στη φύση αρκετών επαγγελματικών χώρων, βλ. θέατρο, μουσική, αθλητισμό κ.α.

Θύματα αυτών των φαινομένων είμαστε όλοι. Δεν πρέπει, δηλαδή, να βλέπουμε τα θύματα ως κάτι ξεχωριστό από τον εαυτό μας. Τα περιστατικά βίας κι απειλής είναι άμεσα συνδεδεμένα με διάφορες παθογένειες και περιστατικά εκμετάλλευσης, όπως η μαύρη εργασία, η κακοπληρωμένη εργασία, η καταπάτηση των εργασιακών κι ατομικών δικαιωμάτων, ο σεξισμός, ο ρατσισμός κ.α., φαινόμενα που έχουμε αντιμετωπίσει οι περισσότεροι από εμάς.

Ένας από τους λόγους που δεν καταγγέλθηκαν ή δε διώχτηκαν ποινικά περιστατικά κακοποίησης ή παρενόχλησης νωρίτερα εκτιμάται ότι είναι η κανονικοποίησή τους από τα άτομα του εκάστοτε χώρου και πολλές φορές από τα ίδια τα θύματα.

Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό να αναγνωρίζεται και να επικροτείται από το σύνολο της κοινωνίας η εργασία των γυναικών σε επαγγέλματα πρώτης γραμμής και σε δύσκολα επαγγέλματα που παραδοσιακά στελεχώνονται κυρίως από γυναίκες. Η εργασία, κυρίως των γυναικών, στον τομέα της υγείας, στον τομέα της καθαριότητας, στην εξυπηρέτηση πελατών, κάτω από απαιτητικές συνθήκες αναγνωρίζεται από την ανδροκρατούμενη κοινωνία.

Με την -φραστική κυρίως- αναγνώριση της δουλειάς των γυναικών, χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις και μέτρα προστασίας ακόμα και σε περιόδους κρίσεων, και τη διαφοροποίησή της από αυτή των αντρών τα τελευταία χρόνια, αντιλαμβανόμαστε ακριβώς ένα από τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι σύγχρονες κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής.

Η παραπάνω καταγραφή δίνει μια αντιπροσωπευτική εικόνα για το πώς είναι πραγματικά δομημένες οι κοινωνίες, ακόμα και στις μέρες μας, και τι παρεμβάσεις θα πρέπει να γίνουν στον δύσκολο και μακρύ ακόμα δρόμο προς την ισότητα των φύλων.

Μπορεί σε κάποιους να φαντάζει πολύ μακρινό το 1952, η χρονιά που θεσμοθετήθηκε η ψήφος των γυναικών, αλλά αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι μέχρι τότε η ψήφος των γυναικών θεωρούταν άσκοπη και σίγουρα όχι προαπαιτούμενη για την εύρυθμη λειτουργία του μέχρι τότε πολιτεύματος. Χρειάστηκαν δεκαετίες έντονων γυναικείων αγώνων για να μπορέσουν οι Ελληνίδες να αποκτήσουν το αυτονόητο, δηλαδή το δικαίωμα ψήφου.

Το γυναικείο κίνημα θεωρείται ότι πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη του όταν καθιερώθηκε η αρχή της ισότητας των δυο φύλων από το Σύνταγμα του 1975.

Σήμερα, λοιπόν, συνομολογούμε την καθυστερημένη για δεκαετίες μεν, άσκοπη καθόλου δε, συνειδητοποίηση του πραγματικού προβλήματος και την ευθύνη όλων μας, δεσμευόμαστε για τον αγώνα προς την ισότητα κι απολαμβάνουμε μία εξίσου μεγάλη νίκη του γυναικείου κινήματος προσαρμοσμένη στις ανάγκες και την «τάση» που επιβάλουν οι καιροί:

«Ναι, ακολουθούμε τη μόδα και καταγγέλλουμε! #MeΤoo»

*M.Sc. Διεθνής Χρηματοδοτική

Ολες οι Ειδήσεις

Ειδήσεις Top Stories

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Κάνε Like στη σελίδα μας στο facebook