Έφυγε ο Πετρολούκας Χαλκιάς – Σίγησε το θρυλικό κλαρίνο της Ηπείρου

O δεξιοτέχνης του κλαρίνου, Πετρολούκας Χαλκιάς , έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 91 ετών  σήμερα 15 Ιουνίου 2025, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά και έναν ήχο που έμοιαζε να έρχεται απευθείας από την ψυχή της Ηπείρου.

Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή από συναδέλφους του, μουσικούς, με σειρά αναρτήσεων στο διαδίκτυο και προκάλεσε θλίψη όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κόσμο της μουσικής παράδοσης, αλλά στο πανελλήνιο.

Γεννημένος το 1934 στο Δελβινάκι Ιωαννίνων, κουβαλούσε στο αίμα του τη μουσική ως γιος του περίφημου Περικλή Χαλκιά. Ξεκίνησε να παίζει κλαρίνο σε ηλικία μόλις έντεκα ετών, μαθητεύοντας δίπλα στον θρυλικό Φίλιππα Ρούντα, «το καλύτερο κλαρίνο του Ζαγορίου». Παρά την αρχική αντίδραση του πατέρα του, η μοίρα του είχε ήδη χαραχθεί: το πάλκο έγινε το φυσικό του περιβάλλον, κι εκεί, όπως έλεγε ο ίδιος, επικοινωνούσε με τις ψυχές των ανθρώπων.

Η διαδρομή του περιλάμβανε δύο δεκαετίες στην Αμερική, όπου μετέφερε και διέδωσε τη μουσική της Ηπείρου στην ομογένεια, αλλά και σημαντικές συνεργασίες με καλλιτέχνες στην Ελλάδα, σε συναυλίες, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και δεκάδες δισκογραφικές δουλειές. Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζουν τα «Μοιρολόγια και γυρίσματα», «Δρόμοι της ψυχής» και «Αυτή είναι η Ήπειρος». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε δείξει και για τη συνάντηση πολιτισμών, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη συνεργασία του με Ινδούς μουσικούς σε δίσκους και συναυλίες.

Ο ίδιος περιέγραφε το παίξιμό του ως κάτι βαθιά βιωματικό: «όταν παίζω, τα δάχτυλά μου κινούνται μόνα τους και εντολές δίνει η ψυχή μου». Γι’ αυτό και το κοινό του τον λάτρευε – γιατί κάθε του νότα ήταν αυθεντική, φορτισμένη με συναίσθημα, με μνήμη, με πατρίδα.

Ο Πετρολούκας Χαλκιάς δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος δεξιοτέχνης του κλαρίνου. Ήταν ένας ποιητής του ήχου, ένας σιωπηλός αφηγητής του τόπου και των ανθρώπων του. Και μπορεί η φυσική του παρουσία να έσβησε, όμως το ηχόχρωμά του θα συνεχίσει να αντηχεί σε κάθε πανηγύρι, σε κάθε μονοπάτι της πέτρας και της παράδοσης.

Η μετανάστευση και οι εμφανίσεις στις ΗΠΑ

Τη δεκαετία του 1960, ακολουθώντας το μεταναστευτικό ρεύμα χιλιάδων Ελλήνων, ο Πετρολούκας Χαλκιάς βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί έζησε για δύο δεκαετίες, χωρίς ποτέ να αποκοπεί από την ελληνική μουσική παράδοση. Αντίθετα, η παραμονή του στις ΗΠΑ τον ανέδειξε σε πρεσβευτή της ηπειρώτικης μουσικής στην ομογένεια, σε φεστιβάλ παραδοσιακής μουσικής και σε πανεπιστήμια.

Η παρουσία του στις ΗΠΑ υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική για τη διάδοση της ελληνικής δημοτικής μουσικής στην Αμερική, αλλά και για τη δημιουργία ενός νέου ακροατηρίου που γνώρισε και αγάπησε τον πλούτο του ηπειρώτικου ήχου μέσα από τις ερμηνείες του Χαλκιά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος είχε την ευκαιρία να παίξει ακόμη και στον Λευκό Οίκο, σε μια στιγμή συμβολικής αναγνώρισης της ελληνικής μουσικής κληρονομιάς.

Η επιστροφή στην Ελλάδα και η καταξίωση

Το 1979 επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα, φέρνοντας μαζί του την εμπειρία και τη γνώση που αποκόμισε στο εξωτερικό. Σύντομα οι ηχογραφήσεις του κέρδισαν κοινό και κριτικούς. Με δίσκους όπως το «Μοιρολόγια και γυρίσματα» και το «Δρόμοι της ψυχής», ο Πετρολούκας Χαλκιάς έφερε την ηπειρώτικη μουσική στο επίκεντρο της ελληνικής δισκογραφίας, την εποχή που η παραδοσιακή μουσική διεκδικούσε ξανά τη θέση που της άξιζε στη δημόσια σφαίρα.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις